Κουρής Βασίλης (1972-1994)

 Ο Βασίλης Κουρής γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Απριλίου 1972 από πατέρα Καλαματιανό, τον δικηγόρο κ. Νάσο Κουρή και μητέρα Αναπλιώτισσα, την κ.Κωστούλα Παράσχου. Το έτος 1073 η οικογένεια εγκαθίσταται στο Δήμο Παπάγου, στα σχολεία όπου εφοίτησε ο νεαρός Βασίλης. Ακολούθως σπουδάζει Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας

 Μιλούσε άνετα δύο ξένες γλώσσες – αγγλικά και γερμανικά – και έκανε μουσικές σπουδές από ηλικίας 6 ετών – έπαιζε κλασσικό πιάνο – και παράλληλα επιδίδεται σε  κοινωνικέςφιλοσοφικές και φιλολογικές μελέτες, με ιδιαίτερη κλίση στις ιστορικές, και στη μελέτη των αρχαίων, κλασσικών συγγραφέων, από τους οποίους απεκόμισε μια εκλεπτυσμένη αισθητική αγωγή και μια βαθιά αγάπη για την Ελλάδα, της οποίας το διαχρονικό μεγαλείο τον συγκινεί βαθύτατα και εμπνέεται απ’αυτό.

Από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου γράφει διηγήματα και ενδιαφέρουσες νουβέλες. Ποιήματα άρχισε να γράφει το 1989 και τα δημοσιεύει σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά, μεταξύ των οποίων και στη <<Νέα Εστία>>, καθώς και σε εφημερίδες.

Η όλη του συγκρότηση περιλαμβάνει ιστορία, φιλοσοφία, θεολογία, λογοτεχνία, μουσική και ζωγραφική, απ’όπου αντλεί τα πρωτότυπα θέματά του.

Τον Δεκέμβριο του 1993 κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο <<Πιτσιλός>> η πρώτη του ποιητική συλλογή <<Ελληνικός Εσπερινός>> με 72 ποιήματά του, την έκδοση της οποίας είχε επιμεληθεί ο ίδιος, χωρίς όμως να προφθάσει να την δει, να την πιάσει στα χέρια του και να χαρεί το πρώτο του πνευματικό δημιούργημα, γιατί τον πρόφτασε ο θάνατος. Μεταθανάτια, το έτος 1996 κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο <<Ιωλκός>>, με την φροντίδα των γονιών του και την επιμέλεια του φίλου τους ποιητή και συγγραφέα κ. Νίκου Τυπάλδου, δεύτερη συλλογή ποιημάτων του με 56 ποιήματα, από τα κατάλοιπά του, που βρέθηκαν στα συρτάρια του γραφείου του, με τον ίδιο τίτλο της προηγούμενης συλλογής του <<Ελληνικός Εσπερινός – Ποιητικές μαρτυρίες>> τόμος Β’.

Και οι δύο αυτές ποιητικές συλλογές του με τα γεμάτα λυρισμό, μουσικότητα και φιλοσοφικό βάθος ποιήματά του, τον πλούτο των γνώσεων και αισθημάτων του, καθώς και την άψογη στιχουργική τεχνική του, εντυπωσίασαν τους κριτικούς του, που του αφιέρωσαν διθυραμβικά σχόλια, τοποθετώντας το έργο του στις πιο φωτεινές προθήκες της Γραμματείας μας, όπως γράφει και ο Δημ. Σιατόπουλος στην εφημερίδα <<Εστία>> (23/7/1994)

Έλαβε μέρος σε τρεις πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς πήρε ισάριθμα βραβεία, το ένα εκ των οποίων είναι πρώτο βραβείο. Τον Ιανουάριο του έτους 1995, σε ειδική τελετή στον <<Παρνασσό>> του απονεμήθηκε μεταθανάτια <<Ειδικό βραβείο ποίησης>> από την Ελληνική Εταιρία Χριστιανικών Γραμμάτων για την ποιητική συλλογή του <<Ελληνικός Εσπερινός>> και το ήθος του.

Τον Φεβρουάριο του έτους 2001 του απονεμήθηκε, σε ειδική τελετή, από τον Δήμο Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης <<Αριστείον>> για την επίδοσή του στα Γράμματα και τις Τέχνες και στις 31/10/2001, σε ειδική εκδήλωση του Δήμου Παπάγου, του απονέμεται στεφάνι από ασημένια φύλλα δάφνης, με αναμνηστική πλακέτα, για την πνευματική προσφορά του.

 Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, ποιητής και δοκιμιογράφος, σημειώνει στο δοκίμιό του <<Το λυρικό στοιχείο στην ποίηση του Βασίλη Κουρή>> (εκδότης το Ελληνικό Κέντρο Ποίησης και Θεάτρου, Αθήνα 1998) <<Η ποίηση του Βασίλη Κουρή, βασικά είναι ποίηση καθαρά λυρική, με φιλοσοφική διάθεση, χωρίς να λείπει όμως, απ’αυτήν και το φυσιολατρικό και ελληνολατρικό στοιχείο, όπως αποδεικνύεται από τις δύο παραπάνω συλλογές ποιημάτων του, από τις οποίες αποδείχνεται επίσης, ότι μπορούσε να κινείται τόσο στον παραδοσιακό στίχο, όσο και στον μοντέρνο με μεγάλη ευχέρεια και επιτυχία, όπως και στο δύσκολο είδος του σονέτου και της μπαλάντας.

Μέσα από την ποιήσή του, αναβλύζουν λυρικές νότες και νοσταλγίες, ιστορικά γεγονότα και ιστορικοί άνθρωποι, που πρόσφεραν αίμα και ιδρώτα για την άμοιρη πατρίδα, νοσταλγίες από παιδικά όνειρα και βιώσεις, απόψεις κι επόψεις των πραγμάτων του αιώνα που έζησε και των ημερών που βίωσε στον <<ελληνικό χωροχρόνο>>.

Ο Βασίλης Κουρής υπήρξε σίγουρα ένας ταλαντούχος ποιητής, μια γνήσια ποιητική φωνή που δεν πρόλαβε να αναπτύξει όλες τις δυνατότητες της. Ο Σαράντος Καργάκος στον <<Ελεύθερο Τύπο>> της Κυριακής (19/7/1998) θα γράψει γι’αυτόν <<ήταν ένα σπάνιο άνθος που <<έσβησε>> ξαφνικά στο πρώτο άνθισμά του>> ενώ ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μιχ. Μερακλής θα γράψει στην <<Νέα Εστία>> για τον Β.Κ.: << οι στίχοι του είναι έκφραση μιας καθολικότερης αγωνίας, εθνικής και ανθρώπινης, όπως τη δοκίμαζε με όλο το τάραχο της ψυχής του>>. Και σε ένα άλλο κείμενο του ο κ. Μερακλής, θα γράψει για τον ποιητή αυτόν: <<Χάθηκε ένα σημαντικό για μας πρόσωπο, πριν προφθάσει να αναπτύξει τις δυνατότητες και τα χαρίσματά του>>. Ο δε καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου του Μονάχου, κ. Δημ. Γ. Τσάκωνας, μιλώντας στο θέατρο <<Όραμα>> Παπάγου, σε εκδήλωση μνήμης για τον Β.Κ. που οργάνωσε ο Δήμος Παπάγου στις 31/10/2001, θα τονίσει μεταξύ άλλων. <<Ο Βασίλης είναι ελληνοκεντρικός, θέλει να συνθέσει κάτι που όμως δεν μπόρεσε κανένας να συνθέσει στην Ελληνική Γραμματεία, ούτε ο Σολωμός, ούτε ο Παλαμάς και φυσικά, πολύ λιγότερο, ο Καβάφης. Θέλει να συνθέσει αυτό που λέμε <<Ελληνοχριστιανικό Πολιτισμό>>. Και στην συνέχεια θα πει : <<Ο ποιητής αυτός, ένας μάρτυρας του ιδεώδους, θα μπορούσε, αν τον άφηνε η Μοίρα του, να ανδρωθεί, να φτιάξει ακόμη και πνευματική κοινωνία>>, και θα τελειώσει με τις φράσεις <<έβλεπε την ανευθυνότητα που υπήρχε μέσα στον πνευματικό και οιονδήποτε άλλο βίο και στάθηκε μοίρα στη μοίρα του και ελευθερία στη λευτεριά του. Εναντιώθηκε, σ’όλην αυτή την ανευθυνότητα και πέθανε Ολύμπιος, Μεγάλος με προσδοκίες Μεγάλου, Εθνικού ποιητή!>> Και ο πολιτικός και συγγραφέας κ. Β. Γ. Πολύδωρας θα γράψει γι’αυτόν (Αιολικά Γράμματα 1998 τ.173): <<Αυτό που συνετελέσθη με τη γνωριμία μου μαζί του (με το πνεύμα και το ήθος του) ήταν-είναι η στέρεη πεποίθηση που σχηματίστηκε μέσα ότι βρέθηκα-βρίσκομαι προς ενός φαινομένου. Του φαινομένου της συμπαγούς, της συμπυκνωμένης γνώσης και ηθικής>>…<<Αυτό που μου άφησε ο Βασίλης Κουρής, είναι πλήρες. Είναι η ποιητική απόδοση μιας πλήρους ιδεολογικής πρότασης>>, ο δε δικηγόρος, λογοτέχνης και Γενικός Γραμματέας της Εταιρίας Μουσικών Σπουδών Βορείου Ελλάδος, Γιώργος Βακάλης, μελετητής του έργου του Βασίλη Κουρή, θα γράψει γι’αυτόν στο περιοδικό <<Πνευματική Ζωή>> (τ.127 Ιουλίου-Αυγούστου 1999): << Ο νεαρός αυτός άνθρωπος, ο ποιητής αυτός, πού διαφορετικός από τους συνομήλικούς του, έχει την ικανότητα ν’ακούει την αιωνιότητα, ν’αγάλλεται με τον παλμό της φύσης, να εμβαθύνει στις αξίες και τις ομορφιές και στην αληθινή ουσία της ζωής… Ο Βασίλης Κουρής είχε διασχίσει τον χρόνο και τον χώρο, ήταν διάσπαρτος από την θεϊκή ουσία, μακριά από τα γήινα>>.

Για το ταλέντο και την επίδοση του Βασίλη Κουρή στην ποιήση και την πεζή γραφή έγραψαν και εξακολουθούν να γράφουν πολλοί άνθρωποι των Γραμμάτων, ενώ σε εκδηλώσεις μνήμης που έγιναν γι’αυτόν στην Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Χολαργό, Καλλιθέα, Ναύπλιο και Παπάγου μίλησαν με πολύ επαινετικά γι’αυτόν λόγια εξέχοντες λογοτέχνες όπως, οι κ. Μ. Μερακλής, Δ. Τσάκωνας, Ε. Ν. Μόσχος, Π. Απέργης, Δημ. Καραμβάλης, Μιχ. Σταφυλάς, Θ. Κουδούνης, Όθων Δέφνερ, Φώτης Τριάρχης, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Ευάγγ. Πιτσουλάκης κ.α.

Έξι λογοτεχνικά περιοδικά : <<Αιολικά Γράμματα>> (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1998 τ.173) - << Έκφραση>> Καλαμάτας (Μάιος 2000 τ.31), <<Ίβυκος>> (Ιανουάριος 2000), <<Μοριάς (Απρίλιος-Ιούνιος 2001 τ.58), <<Έρευνα>> (Δεκέμβριος 2003) και <<3^η Χιλιετία>> (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2003) είναι αφιερωμένα στην μνήμη του Βασίλη Κουρή, ενώ ποιήματά του έχουν ανθολογηθεί σε οχτώ αξιόλογες ποιητικές Ανθολογίες,τον δε Ιούλιο 2000 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις <<Ιωλκός>> σ’έναν καλαίσθητο τόμο μια θαυμάσια μελέτη των Παντελή Απέργη και Θανάση Κουδούνη, μελετών της νεοελληνικής λογοτεχνίας και κριτικών, με τίτλο <<Το ποιητικό έργο του Βασίλη Κουρή>> και το 2004 το βιβλίο του Στάθη Παρασκευόπουλου <<Βασίλης Κουρής- ένας ταλαντούχος ποιητής>> για την ζωή και το έργο του.

Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά και αγγλικά, ενώ ο μουσικοσυνθέτης Γιώργος Βούκανος έχει μελοποιήσει εννέα ποιήματά του, τα οποία τραγουδούν με μεγάλη επιτυχία η σοπράνο Ροζ-Μαρί Κυπραίου και ο βαρύτονος της Όπερας του Μονάχου Tim Sharp, αναδεικνύοντας όλη τη λυρικότητα των ποιημάτων αυτών. Άλλα ποιήματα του έχουν μελοποιήσει οι συνθέτες Ιωσήφ Μπενάκης, ο Κώστας Μακρής και ο Ίκαρος Μπράβος.

Εκτός από τα ποιήματα ο Βασίλης Κουρής, έγραψε δοκίμια και άρθρα πάνω σε καυτά εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα που εκφράζουν έναν νέο σοβαρό, ευαίσθητο και υπεύθυνο. Τα άρθρα αυτά δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες και κυρίως στον << Οικονομικό Ταχυδρόμο>> συνοδευόμενο από κολακευτικά σχόλια του Διευθυντή του κ. Γιάννη Μαρίνου. Μετά το θάνατό του, οι γονείς του, συγκέντρωσαν με πολλή αγάπη τα κείμενά του αυτά, που εξεδόθησαν τον Νοέμβριο 2001 από τον εκδοτικό οίκο <<Ιωλκός>>, σ’ένα εξαιρετικά καλαίσθητο τόμο με τον γενικό τίτλο <<Αντιπαραθέσεις>> και προκάλεσαν ιδιαίτερη εντύπωση. Έτσι ο Μιχάλης Σταφυλάς, Διευθυντής και εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού <<Πνευματική Ζωή>>, θα χαρακτηρίσει τα κείμενα αυτά <<Σαν πραγματικό μάθημα Ιστορίας, Πολιτικής και κοινωνιολογίας>> (Πνευμ. Ζωή τ.101-102), ο δε πολιτικός και συγγραφέας κ. Β. Γ. Πολύδωρας προλογίζοντας το βιβλίο αυτό θα γράψει για τον Β.Κ. <<Η Ελληνική πολιτική έχασε τον <<Μότσαρτ>> της >>.. Εμείς χάσαμε τον νέον άνδρα που θα μας βοηθούσε ασφαλώς να νικήσουμε τους καινούργιους, τους επίκαιρους φόβους μας, ενώ ο λογοτέχνης κ. Γιώργος Βακάλης στο περιοδικό <<Βωμός Τέχνης>> τ.7-8 σελ.63, θα μας γράψει για τον Β.Κ. <<Αν ζούσε σε κρίσιμες εποχές, θα ρύθμιζε τις τύχες του έθνους μας>>.

Έφυγε από την ζωή στις 25 Ιανουαρίου 1994 από εγκεφαλική αιμορραγία, συνέπεια ανευρύσματος σε ηλικία 21 ετών και 8 μηνών.

Η κηδεία του έγινε πάνδημη από τον Ιερό Ναό της Αγίας Σκέπης Παπάγου.Τον   αποχαιρέτησαν με εμπνευσμένες ομιλίες τους δέκα άνθρωποι των γραμμάτων και κατατέθηκαν στην σωρό του 45 στεφάνια από συλλόγους και φίλους.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2003 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της μαρμαρένιας προτομής του, έργο του γλύπτη, καθηγητή του Πολυτεχνείου Αθηνών κ. Γιώργου Καλακαλά, στο Πολιτιστικό Κέντρο Παπάγου, ενώ ο ιστορικός προοδευτικός Σύλλογος Ναυπλίου <<Ο ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ>> του παραχώρησε στην καλαίσθητη και κομψή αίθουσα του πρώτου ορόφου του νεοκτηθέντος κτηρίου του, που λειτουργεί ως μουσείο φωτογραφιών της Πόλεως και ως Λογοτεχνικό Μουσείο, μια γωνιά, στην οποία έχουν τοποθετηθεί το πορτρέτο του, τα βραβεία του και το πιάνο του και σε ναι βιτρίνα, πολλά προσωπικά αντικείμενα.

Με τον θάνατο του ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδος έχασε έναν πολυτάλαντο εργάτη του πνεύματος, έναν άνθρωπο με απαράμιλλο ψυχικό κάλλος, ευγένεια και ανθρωπιά. Και το διαπιστώνει αυτό ο καθένας, που θα έρθει σε επαφή με το λόγο του.